از زمانی که نوشتن در اینجا را متوقف کردم. در اینستاگرامم مینوشتم. ولی بعد از گذشت تقریبا دو سال میبینم که لذت نوشتن و محدود نبودن در وبلاگ چیز دیگری است. به همین خاطر از امروز دیگر اینستاگرامم را آپدیت نخواهم کرد و اینجا به نوشتنم ادامه میدهم.
از نظر سلیقه شخصا میکروبلاگ را به هر چیزی ترجیح میدهم. ولی در نبود یک سیستم میکروبلاگ خوب و حرفه ایی به زبان فارسی باید از بهترین گزینه جایگزین استفاده کرد.
با خودم فکر میکردم که دلیل نوشتنم چیست. و هر چه که در اینستاگرام بیشتر مینوشتم کمتر بازخوردی احساس میکردم و اصلا حس رضایتی نداشتم. حداقل میدانم کسی که در وبلاگها میگردد مطالب را بیشتر از کسی که در اینستاگرام میگردد میخواند. نوع کاربر و دید آنها متفاوت است. سوال بعدی این است که هدف من آیا دیده شدن است؟ باید جواب بدم که هدف من تبادل آرا و نظرات است. و داشتن بلندگویی که نظراتم را در حلق خواننده فرو کنم. ولی شاید وقتی که به درون خودم نگاه کنم هدفم خلق چیزی باشد که مدتی بعد از من در این دنیا باشد.
از اوایل سال 97 بیشتر از هر چیزی هدفم در زندگی و کارم ذهنم را درگیر کرده است. نمیدانم تا کی باید کار کنم؟ تا کی باید خودم را محدود به قالبهای بورژوای زندگی کنم؟ فعلا در سی سالگی مشتی سوال دارم و بس. و جاده همچنان تاریک است.